گُماشته اعزامی ولی فقیه به نیویورک
دست از پا دراز تر به کشور باز می گردد در
حالی که در چمدان خود سوغاتی جُز ریزحساب
شکست همه جانبه حُکومت در نخُستین آزمون
بین المللی خود تحت شرایط دگرگون شُده
ناشی از خیزش مردُم ایران ندارد.
در جایگاه نخُست این ناکامی، تعقیب باند
نظامی – امنیتی حتی تا نیویورک از سوی
جُنبش اعتراضی و دموکراتیک است. حُضور پُر
سرو صدا و فشُرده هزاران شهروند ایرانی
مُقیم آمریکا که با ابتکارهای گوناگون بر
نامشروع بودن دولت مُنتصب آیت الله خامنه
ای گُواهی می دادند، موقعیت بُحرانی رژیم
جمهوری اسلامی و موج نیرومند و سراسری که
در برابر خود دارد را به گونه چشمگیر تری
در پهنه بین المللی یادآور گردید. همچون
مراسم دولتی "روز قُدس"، رژیم ولایت فقیه
در نیویورک بار دیگر به تله ای اُفتاد که
خود آن را کار گُذاشته بود.
این واقعیت گزنده را فرستاده آیت الله
خامنه ای در هر باری که با خبرنگاران
مطبوعات یا مُجریان برنامه های تلویزیونی
روبرو گردید، احساس کرد. او اکنون می تواند
به مُرشد خود شکایت ببرد که "خس و خاشاک"،
تریبونهای رسانه ای جهانی را به تصرف خود
درآورده اند و آنها هستند که موضوع
پُرسشها از "نظام" را دیکته می کُنند و
اسناد رُسوایی تبهکارانه آن را در کف
پُرسش کُنندگان می نهند.
در مرتبه بعد، انزوای فزاینده حُکومت در
جامعه بین المللی و تلاش برای فاصله گیری
از آن قرار دارد؛ گرایشی که دامنه آن به
تحقیر دیپلُماتیک نماینده سیاسی حُکومت
به صورت علنی و در برابر دوربینهای
تلویزیونی پخش زنده و میلیونها بیننده در
سراسر جهان گُسترش یافت. این بار گُماشته
ولی فقیه برای خوار شُدن نیازی به ترک محل
و حاضر شُدن در دانشگاه کُلُمبیا را نداشت.
مجمع عُمومی سازمان ملل این وظیفه را -
آنگونه که به نظر می رسید - با اشتیاق به
عُهده گرفته بود.
سومین بخشی که گُزارش نا اُمیده کُننده
سوگُلی "آقا" آن را در بر می گیرد، بی
خریدار ماندن عشوه های مُکرر او و بی
اعتنایی به دلبریهایی است که برای جلب
مُشتری از زیر حجاب کاملا گُشاده اش روی
دایره می ریخت. به جای مُذاکره دو جانبه با
کاخ سفید، طرفهای آمریکایی و اُروپایی
"نظام"، پیک بد ادای آن را با پرونده جدیدی
زیر بغل راهی خانه کردند؛ یک چاشنی تلخ
برای دیگ اتُمی که "آقا" و پاسدارانش باید
آن را مُدتها زیر زبان مزه مزه کُنند.
دست از پا دراز تر به کشور باز می گردد در
حالی که در چمدان خود سوغاتی جُز ریزحساب
شکست همه جانبه حُکومت در نخُستین آزمون
بین المللی خود تحت شرایط دگرگون شُده
ناشی از خیزش مردُم ایران ندارد.
در جایگاه نخُست این ناکامی، تعقیب باند
نظامی – امنیتی حتی تا نیویورک از سوی
جُنبش اعتراضی و دموکراتیک است. حُضور پُر
سرو صدا و فشُرده هزاران شهروند ایرانی
مُقیم آمریکا که با ابتکارهای گوناگون بر
نامشروع بودن دولت مُنتصب آیت الله خامنه
ای گُواهی می دادند، موقعیت بُحرانی رژیم
جمهوری اسلامی و موج نیرومند و سراسری که
در برابر خود دارد را به گونه چشمگیر تری
در پهنه بین المللی یادآور گردید. همچون
مراسم دولتی "روز قُدس"، رژیم ولایت فقیه
در نیویورک بار دیگر به تله ای اُفتاد که
خود آن را کار گُذاشته بود.
این واقعیت گزنده را فرستاده آیت الله
خامنه ای در هر باری که با خبرنگاران
مطبوعات یا مُجریان برنامه های تلویزیونی
روبرو گردید، احساس کرد. او اکنون می تواند
به مُرشد خود شکایت ببرد که "خس و خاشاک"،
تریبونهای رسانه ای جهانی را به تصرف خود
درآورده اند و آنها هستند که موضوع
پُرسشها از "نظام" را دیکته می کُنند و
اسناد رُسوایی تبهکارانه آن را در کف
پُرسش کُنندگان می نهند.
در مرتبه بعد، انزوای فزاینده حُکومت در
جامعه بین المللی و تلاش برای فاصله گیری
از آن قرار دارد؛ گرایشی که دامنه آن به
تحقیر دیپلُماتیک نماینده سیاسی حُکومت
به صورت علنی و در برابر دوربینهای
تلویزیونی پخش زنده و میلیونها بیننده در
سراسر جهان گُسترش یافت. این بار گُماشته
ولی فقیه برای خوار شُدن نیازی به ترک محل
و حاضر شُدن در دانشگاه کُلُمبیا را نداشت.
مجمع عُمومی سازمان ملل این وظیفه را -
آنگونه که به نظر می رسید - با اشتیاق به
عُهده گرفته بود.
سومین بخشی که گُزارش نا اُمیده کُننده
سوگُلی "آقا" آن را در بر می گیرد، بی
خریدار ماندن عشوه های مُکرر او و بی
اعتنایی به دلبریهایی است که برای جلب
مُشتری از زیر حجاب کاملا گُشاده اش روی
دایره می ریخت. به جای مُذاکره دو جانبه با
کاخ سفید، طرفهای آمریکایی و اُروپایی
"نظام"، پیک بد ادای آن را با پرونده جدیدی
زیر بغل راهی خانه کردند؛ یک چاشنی تلخ
برای دیگ اتُمی که "آقا" و پاسدارانش باید
آن را مُدتها زیر زبان مزه مزه کُنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر